Al vanaf het eerste aanblik heb ik de blackberry een lelijk apparaat gevonden, maar onder jongeren wordt daar – zo weet ik inmiddels ook van mijn eigen dochter – heel anders over gedacht. Het blijkt ook uit onderstaand artikel in Parool:
Toch is het niet het uiterlijk van het toestel, maar een van de functies die jongeren voor de Blackberry doet kiezen. Dat is ping, het versturen van tekst, spraak of beeldberichten via het eigen netwerk van Blackberry. In tegenstelling tot sms of mms is dat gratis en onbeperkt. ‘Pingen’ – de naam verwijst naar het geluid dat de telefoon maakt als er een bericht aankomt – is onderdeel van het toestel en geen ‘app’ zoals bij andere smartphones. Gebeld wordt er met de Blackberry veel minder, laat staan dat de op de zakelijke markt gerichte functies – zoals beursapps, spreadsheets of routeplanners – worden gebruikt.
”Pingen is hét ding,” zegt Prins van Hi. ”Er hangt een soort exclusiviteit aan het feit dat je elkaar kunt pingen. Het afgeven van je pinnummer geeft een bepaalde intimiteit en sexyness. Het voordeel van de Blackberry boven andere smartphones als de Iphone is dat pingen echt onderdeel is van het toestel. Je hoeft het, in tegenstelling tot vergeijkbare diensten op andere telefoons, niet aan te zetten.”
…Dat maakt van de N8 inderdaad een straffe telefoon, maar wie ooit een iPhone in handen nam weet dat de echte kracht van een smartphone in de software zit. Nokia rustte de N8 als eerste toestel op de markt uit met Symbian3, de zoveelste generatie van een besturingssysteem dat al in 1980 het levenslicht zag. Vergeet echter die dertigjarige geschiedenis, wat telt zijn de prestaties anno 2010 en de mate waarin Symbian naast Android, iOS (van Apple), BlackBerry en Windows Phone 7 kan staan. Of anders gezegd: kan de N8 bieden wat je van een moderne smartphone verwacht? Het antwoord is jammer genoeg nee.
Dagelinks 